അവൾ എന്റെ സുരയ്യ ...കണ്ണനെ തേടിപ്പോയവൾ

അവൾ എന്റെ സുരയ്യ ...കണ്ണനെ തേടിപ്പോയവൾ

നിന്റെ ഇരുട്ട് , അതിനെന്നും കാമത്തിന്റെ വെളിച്ചം 

നീ ലോകത്തോടു ചിരിച്ചു, ചുവരിനോടു കരഞ്ഞു 

സകല ബോധാന്തരങ്ങൾക്കുമപ്പുറം അവൾ ചോദിച്ചു 

"ചൊല്ലു കണ്ണാ , നിന്റെ തുടയും കാലുമെനിക്കെന്നും 

ശുദ്ധ ശൂന്യസ്ഥലം, ബോധോദയം  തരിക 

എത്ര വർഷം കണ്ണുനീർ..??? എത്ര രാത്രികളിൽ -

വളകൾ പൊട്ടിച്ചടുക്കി ഗംഗയെ കാണും ഞാൻ...???

മറവിയിൽ മരിച്ച മൂന്നു ഗോപാലന്മാർ
ചെറുതാണെങ്കിലും ഞാനവരെ വൃദ്ധ നേത്രങ്ങളാൽ കണ്ടു
അലകടലിനെ തൊടാതെയെൻ ഉപ്പുരസം പറ്റിയ വിരലുകൾ
കാമം രസിച്ചു കണ്ണീരിനാൽ അവൾ വീണ്ടും ചോതിച്ചു
"കണ്ണാ ....കറുത്തതാണോ വെളുത്തതാണോ പ്രണയം..??? "
പൂമുഖത്തിണ്ണയിലെവിടെയോ നിലാവിൽ നിശയിൽ
വാതിലിനിടയിലൂടെ കണ്ണൻ അവളിലേക്ക്‌ നൃത്തം ചെയ്തു
കാമം പടർത്തുന്നു , കൈകളനക്കുന്നു, കരവിരുത് കാട്ടുന്നു .


അലകടൽ ,ആകാശം അതിനപ്പുറം മാംഗല്യം -
കണ്ണൻ മൊഴിഞ്ഞു , അവൾ ചിരിച്ചു
മുറികളിരുണ്ണ്ടു, നിലാവണഞ്ഞു , അവനെന്റെ മാറിലമർന്നു.
തൊടുകയാണവൾ കടലിനെ, വിരലിനാൽ മണലിനെ
സത്യബോധോധയം കണ്ണൻ വന്നില്ല ,
എത്രമേൽ കരഞ്ഞു ഞാൻ , യാചിച്ചു
നിന്റെ തുടയും നിലാവും പൊട്ടിയമർന്ന വളകളുമില്ലിനി
പ്രണയവും കാമവും മറന്നരാവുകളിൽ അവൾ ചോതിച്ചു
"കണ്ണാ ...കാലുകളാൽ തുടകളാൽ കാമം കാട്ടുകനീ ..!!! "